Kargaşa içindeki bir dünyanın ortasında, Hz. Muhammed'in "Sonunuz gelse bile ağacınızı dikmeyi bitirin." hadisi yönümü bulmamda yardımcım oldu.
Yolculuğum, dünya çapında kutlanan ancak bazen kendi topraklarında unutulan bir mücevher olan Türk gülünün güzelliğini yeniden kazanmaya yönelik amansız bir arzuyla başladı. Bu yolu geçerken önümde azim hikayeleri çiçek açtı.
Zamanın zalim eliyle yerinden edilen, Osmanlı Bulgaristan'ındaki geniş gül tarlalarının koruyucusu Fatma Hanım'ı düşünün. Uzak İstanbul'da, hafızanın ve umudun dokunaklı bir kanıtı olan kristal bir şişe Türk gül yağına yılmadan sarıldı.
Ona paralel olarak İsmail Bey'in ruhu da ortaya çıktı. Güller hakkında çok az şey bilen ama yine de onların büyüsüne inanan bir ileri görüşlü. Memleketi Isparta'da üç yıl boyunca güller açmayı reddetse bile inancı hiç sarsılmadı. Bugün onun azmi sayesinde Isparta dünyanın gül cenneti olarak çiçek açıyor.
Hikayeleri zamanın ötesindedir ve her yerde dirençli kalplerde yankı uyandırır. Atalarının anahtarlarını ellerinde tutan Filistinli anneler ya da zorluklar arasında hayal kuranların ölümsüz ruhu gibi Fatma Hanım ve İsmail Bey'in yansımalarını görüyoruz.
Genellikle moloz resimleriyle tasvir edilen bu bölge, bir zamanlar Cenneti simgeleyen bahçelerin kahkahalarıyla yankılanıyordu. Karmaşık sanatlardan Cennet masallarını fısıldayan ruhani bahçelere kadar bu toprakların doğurduğu muazzam güzelliği hepimize hatırlatmayı arzuluyorum.
Bu koleksiyonda bir aksesuardan daha fazlasını bulun. Hikayeleri, umutları ve bir zamanlar cenneti yansıtan bahçelerin ölümsüz ruhunu keşfedin.
Sevgiyle, dayanıklılıkla ve bir gül dokunuşuyla,
